Argentinie

Hey allemaal,

Na een paar maanden hard werken kwamen Anika en Caroline, twee Duitse vriendinnen naar Buenos Aires gevlogen. Ik heb hen ontmoet in Peru en heb contact gehouden. Toen ik vertelde dat ik naar Montevideo zou gaan besloten ze mij op te zoeken. Erg gezellig! Op 18 augustus kwam Anika aan, de 22e Caroline. Hierdoor verbleef ik eerst samen met Anika, en later met zn 3en een paar dagen in Buenos Aires. Het was wel leuk de stad eens wat rustiger en beter te bekijken. Was voornamelijk erg fan van de San Telmo wijk, een pitoreske buurt met kleine straten (erg on Buenos Aires) met allemaal kleine winkeltjes en restaurantjes. Dit deel van de stad is een van de oudste delen, dus dat verklaart waarom het er anders uit ziet dan de rest van de stad.

De dinsdag nadat Caroline geland was (24 juli) vertrokken we met de bus naar Puerto Iguazu. Dit is een toeristisch dorpje dat alleen kan bestaan door de watervallen die er in de buurt zijn (of misschien beter gezegd, is waarschijnlijk gesticht om de toeristische trekpleister te dienen). Deze watervallen van Iguazu zijn echt geweldig imponerend. Ik probeer de fotos op picasaweb.google.com/mariekeizelaar te zetten, maar mijn account is vol en het gaat traag, dus nog even geduld.. Op facebook staan de fotos wel al voor degene die facebook hebben :)
De watervallen zijn zoals ik al zei een grote trekpleister, niet alleen voor internationale reizigers, maar ook voor de argentijnen zelf. Net als Machu Picchu is het er nooit echt rustig. Wij zaten nu in de Argentijnse wintervakantie, dus dit betekende veel Argentijnen overal loslopend. Deze mensen zijn niet bepaald het meest stille volk van de wereld. Op het moment dat er Coaties (neusberen) en apen rondliepen werd er gegild en geschreeuwd (letterlijk!) om ze op de een of andere manier aan te halen of in ieder geval dichterbij te laten komen. Dit leidde tot angstige aapjes en het wegrennen van neusberen en de apen, als ze hun moed weer verzameld hadden... Die bevroren aapjes leidde wel tot een aantal leuke fotos, dat scheelt weer :)

Na de watervallen (zowel de Argentijnse als de Braziliaanse kant) zakten we naar het zuiden af, een klein stadje Posadas. Dit keer slechts een busrit van 5 ipv 19 uur. Dit stadje zelf is niet veel bijzonders, al ligt het aan de rivier Parana die Argentinie met Paraguay scheidt. We zijn niet overgestoken naar Paraguay omdat de dag dat we dat wilde doen het zo hard regende dat we maar besloten binnen te blijven. In de middag klaarde het al wat op, maar een grensovergang duurt hier met gemak een uur, dus de moeite was het al niet meer waard... Helaas geen Paraguayaanse stempel in mijn paspoort :) Wat wel de moeite waard was waren de ¨misiones¨ van de jezuiten in de buurt van de stad. Deze jezuitendorpen waren bedoeld om de Guarani te beschermen tegen de Spaanse en Portugese troepen die ze als slaven wilde inzetten, en tegelijkertijd ¨fatsoenlijke¨ burgers van ze te maken. Dit betekende een einde aan hun jagers/verzamelaars bestaan en een einde aan de polygamie. Echt katoliek zijn boomhutten en meerdere vrouwen natuurlijk niet te noemen! Desondanks het propagandistische karakter van de dorpen, waren ze een groot succes. Het betekende namelijk bescherming tegen de buitenwereld en naast het opvoedkamp element, werden de Guarani redelijk met rust gelaten. Ze mochten zelf hun spul verbouwen en zelf hun belasting aan de Spaanse koning bij elkaar sparen. Er waren maximaal 2 jezuiten (priesters) aanwezig in het kamp, terwijl er duizenden guarani woonden. Er was dus sprake van een zekere onafhankelijkheid.
Ik heb de ruines van een aantal van deze ´missies´ bezocht. Veel meer dan een hoopje stenen is er niet over. Dit komt zoals altijd doordat er in eerste instantie geen belangstelling voor was, ze vervolgens vergeten werden door de regering, de lokale bewoners de stenen gebruikten voor hun eigen huizen, tot dat er journalisten kwamen om het gebied onder internationale aandacht te brengen. Inmiddels zijn een aantal van deze dorpen UNESCO erfgoed, wat betekend dat er niet actief meer geplunderd kan worden. Wel is de opstelling erg 3e wereld, dus je kunt op de stenen lopen, ze aanraken, etc. Dit zal uiteraard tot verdere verslijting zorgen de komende tijd. Maar ik heb ze in ieder geval kunnen zien en dat was best leuk. (mam, pap trots op mijn religieus verantwoorde uitje? ;))

Afgelopen maandag stapte ik in de bus terug naar Buenos Aires om de volgende ochtend (na slechts 14 uur bus) aan te komen en de boot naar Colonia te pakken. Dit dorpje (in Uruguay) schijnt een van de mooiste dorpjes van Uruguay te zijn omdat het vrij pitoresk is. Dit dorpje is gesticht door de Portugezen en het stadscentrum is goed bewaard gebleven. Dit betekent veel laagbouw (mooier dan in Tacuarembo ;)) en schattige straatjes. Ook waren er veel oude autos geparkeerd, heb een paar fotos voor je gemaakt pap :) In het dorpje zelf is niet veel te beleven, dus na een halve dag was ik er wel klaar mee en nam ik de bus (2,5 uur) naar Montevideo.

Het is nu nog (precies) een week voordat ik terugvlieg naar Nederland. De laatste loodjes (archiefwerk en de laatste interviews) moeten nog gedaan worden, maar dat ga ik wel redden.

Tot snel in Nederland!

Xx Marieke